به نام خالق هستی بخش

با اهدای سلام

همه ی ما باید تلاش کنیم تا وظیفه ی خودمون رو در حق فرزندان خود و دیگران به خوبی ادا کنیم.

کوتاهی کردن در عاقبت به خیری کودکان آنگونه که خدا بیان نموده جنایتی بزرگ در حق آنها و خودمون محسوب میشه. 

 نباید به خاطر خوشی های لحظه ای این دنیای زود گذر، دنیای واقعی خود و کودکان دلبندمون تباه بشه!

آیا پدری و یا مادری که می گیه به فرزندم علاقه دارم ولی او را در مسیر گمراهی(انجام ندادن واجبات و ترک نکردن محرمات الهی) هدایت میکنه نسبت به علاقه ی واقعی خود به فرزندش صادقه؟!

آیا پدرها و مادرهایی که اصرار دارند دخترشون با جلوه ای بر خلاف آنچه خدا مشخص کرده در کوچه و خیابان ظاهر بشه، حدیث معراج پیامبر را نشنیدند که عاقبت این گروه از دخترا و زنان چیه و کجاست؟!

 آیا واقعاً میشه گفت اینها فرزندانشان را دوست دارند!!! 

به نظر بنده ی حقیر به اینگونه از دوستی ها می گویند دوستی خاله خرسه !